Endişe Ağacı

Son zamanlarda okuduğum en iyi kitaplardan biri oldu Endişe Ağacı. Endişeleri, kaygıları hatta kavgaları olan bir evdeki Juliet’in hikayesi.

“Fena durumda” olan ailesinin “iyi ve güvenilir” çocuğudur Juliet. Kız kardeşi, anne-babası ve büyükannesi ile yaşar ve her birinin ayrı dertleri vardır. Psikolog anne de pek çözüm olamaz sıkıntılara. Juliet de tırnaklarını yiyen –yememek için her gün yara bandı yapıştıran-, sinirlendiğinde kaşıntısı tutan, her sorunu kendi sorumluluğunda bilen bir kızcağız. İşin kötüsü aile gibi okulda da endişelenecek şeyler az değildir.

Bir gün Juliet bütün bu kötü giden işlerin içinde, yeni odasının duvarında bir ağaç resmi keşfeder. Büyükannesinin Endişe Ağacı. Ağacın dallarında farklı endişeler için farklı hayvanlar vardır. Bir de tarif edilmesi zor endişeler için bir ağaç kovuğu. Ve Juliet’in hayatı değişmeye başlar.  

Aslında Juliet için bir itici güç gibi bu ağaç. Yine sorunları kendisi, ailesi ve arkadaşları ile çözüyorlar. Fakat işte o itici güç, o “hayır deme anı” için ağacın yardımını inkar etmek de olmaz.

Elbette bir ağaç ve dallarındaki hayvanların resmi kişiye yardım etmez. Onları anlamlandırma ve hayatımıza dahil etme şeklidir önemli olan. Bir çocuğun büyüme döneminde böyle bir ağaç, bu tür semboller iyi olabilir fakat sürekli olarak… pek sanmıyorum… Bu ayrım önemli bence. Ve bence duanın iyileştirici, kaygıdan uzaklaştırıcı, dinginleştirici gücü ile çocuklar erkenden tanışmalı. Yoksa Juliet gibi, bütün sorunları omzunda hisseden bir çocuk/yetişkin için hayat gerekten çekilmez olur.

Kitabın sonunda okuyucu için de endişelerini yazabileceği sayfalar bırakılmış. Endişelerimizi görünür kılmak, onları yenmemizi kolaylaştırır değil mi? Kurgusu, sorunların önce yığılması, sonra çözülmesi, ağacın faktörü vs ile iyi bir okuma keyfi vaat ediyor Endişe Ağacı. Şimdiden iyi okumalar.

Endişe Ağacı

The Worry Tree

Yazan: Marianne Musgrove

Çocuk Edebiyatı Aile Terapistleri Ödülü

14.Basım Eylül 2019

Altın Kitaplar, 10+