Karınca… ne?

Bu kitap için bir büyüme hikayesi diyebiliriz. Pim bir karıncayiyendir ki bunu aslında ona annesi söylemiştir ama Pim ne karınca nedir bilmekte ne de karıncayiyen. O toprak altındaki karanlık yuvasında anneciğinin koynunda ve acıkdıkça onun ılık sütüyle beslenen bir yavrudur, hikayenin başında.

ø;

Eskilerin dediği gibi dünyaya gelen büyüyor. Pim de büyür ve büyüdükçe her canlı gibi merakla etrafını keşfetmeye başlar. Çevresine dair merakı kendini de tanımasını sağlayacaktır. Cesareti olan herkes için böyle değil midir bu? Yuvadan uçma vakti geldiğinde gidersin ve dünyayı, dünyayla birlikte kedini keşfedersin. Olgunluk, kemalat adına ne derseniz, sıcak yuvada, oturduğun yerde kazanılan bir meziyet değil.

Pim’in ormandaki diğer yavrularla karşılaşması, onlara kendini anlatması çok akıcı, doğal bir seyirle okuyucuya sunuluyor. İster istemez düşündüm, bir çocuk bu kitabı okurken başka hayvanlar hakkında da tanışıklık kazanacak. Fakat çok şükür ki alt alta bilgi sıralayan bir kurgu yok. Bazen çocuk okuyucu bu kitabı okurken şunları şunları da öğrensin diye düşünen yazarlar, o bilgileri kurguya yedirmeden, güzel bir yemeğin içindeki pişmemiş parçalar gibi metne ekleyiveriyor. Ne acı.

Pim öyle değil. Kendisinin bir karıncayiyen olduğu anlaması ve sevmesi hikayesi sırasında başka hayvanlarla da zenginleşen hikaye sakin ama kesinlikle sıkıcı olmayan bir ritimde ilerliyor. Pim ve annesinin diyalogları da bu anne-çocuk ilişkisinin birçok alemde benzer olduğunu gösteriyor gibi 🙂

Yazarı Jill Tomlinson’un bu serideki diğer kitaplarını da merak ettim ve listeme ekledim.

Karıncayiyenin Ne Olduğunu Bilmeyen Karıncayiyen

Orjinali: The Aaardvark Who Wasn’t Sure

Yazar: Jill Tomlinson

Çeviri: Gökçe Ateş Aytuğ

Resimleyen:Paul Howard

Hayy Kiap, 2010