Kayıp Renkler

Adını duyduğumdan beri merak ettiğim bir kitaptı Kayıp Renkler.

Kitabı Suriyeli yazar, çizer Gülnar Hajo kaleme almış. Çizimler de ona ait.

Gülnar Hajo, sokakta çalışan, renkleri kaybolmuş çocuklar ile tanıştırıyor bizi. Hızın, gürültünün, koşturmacanın arasında kalmış ama kaybolmamış çocuklar. Kaybolmadıklarını nereden anlıyor okuyucu? Öncelikle yüzlerine bakar mısınız? Onlardaki tebessüm büyük şehirlerin büyük araçlarındaki büyük insanlarında var mı? Sonra görüyorsunuz zaten okuyunca da. Her biri elinde hayallerini tutuyor, umutlarını tutuyor, dokunuyor onlara ve bir gün gerçekleşmesini bekliyorlar. Neyi aradığını bilen insanlar gibi uzakta bir gölge gibi renklerini görünce tanıyorlar fakat henüz dokunamıyorlar.

Kitabı bitirdiğinizde çocukların renklerine de ulaşıyorsunuz. Eğer tutabilecek cesaretiniz varsa o ipin ucunu. Çocuklar bu kitaptan ne anlar? Oyuncaklarının, sıcak evlerinin kıymetini anlarlar mı? Renklere dokunma hevesi duyarlar mı? Bilmiyorum, belki evet ve daha fazlası…

Kitap boyunca sert topukları ile boy gösteren büyüklerden biriyseniz görecek daha farklı bir renk bulabilirsiniz kitapta. Büyüdükçe neler neler biriktirseniz de, çocuk tebessümünü, huzurunu koruyamadıysanız -muhakkak- sizin için üzülecek birileri  olacaktır.

Rabia Gülcan Kardaş

Kayıp Renkler

Yazan ve Resimleyen: Gülnar Hajo

Erdem Yayınları

2014