“Kitap”ın Anlamı

Son zamanlarda, özellikle çocuk kitapları mevzu olunca, kitaba gereğinden fazla anlam yüklendiğini daha doğrusu kitaptan çok şey beklendiğini fark ediyor musunuz? Kitap seven, kitabı önemseyen biri olmama rağmen, her sorunun çözümünün kitaptan beklenmesine, kitabın sihirli bir değnek gibi algılanmasına da pek taraftar değilim. Çocuklar bir kitap okusunlar ve sabırlı olmayı öğrensinler, bir kitap okusunlar ve tesettüre girsinler, ahlakları düzelsin, isteniyor (Sosyal medya üzerinden bana ulaşan bir anne, 3 yaşındaki çocuğuna iffetli olmayı anlatacak bir kitap önerisi istedi). Hangi kitap tek başına böyle bir işin üstesinden gelebilir ki? Daha da önemlisi, gelmeli midir?

Kitaba haksızlık edilmesinin bir başka vechesi de metnin, çizimlerin sütten çıkmış ak kaşık gibi olmasının beklenmesi, çocukların anneciğim, babacığım diye konuştuğu, arkadaşları ile her şeyini sorunsuzca paylaştığı, ideal karakterle örülü kurguların yer aldığı hikayelerin iyi diye sunulması. Kitaplarda hayat olsun, sokakta, otobüste, köyde, şehirde gördüğümüz, yaşadığımız hayat. Tabi ki hayatı olduğu gibi çocuk kitaplarına da koyamayız. Hayatın içinde cinayet, küfür, şiddet de var çünkü.  Ve elbette ki kitaplardan bir güzeli işaret etme, zihin açma, düşündürme gibi faydalar da bekleyeceğiz. Her alanda olduğu gibi kitaplar mevzu iken de en iyilerini talep edelim fakat ifrat ve tefrit arasında, dengeyi koruyarak.

Rabia Gülcan Kardaş

Okur Dergi sayı 11