abone ol: Makale | Yorum

Kurda Dönüşen Kardeşim

0 yorum
Kurda Dönüşen Kardeşim

 

Bir edebiyat okuru iseniz Virginia Woolf’u muhakkak duymuşsunuzdur. En kötü ihtimalle “Kendine Ait Bir Oda” kitabına bir fincan kahve eşliğinde çekilmiş bir fotoğrafta rastlamış olma şansınız yüksek. Burada konumuz o değil, bize hemen onun ismini çağrıştıran Virginia Wolf ya da Kurda Dönüşen Kardeşim isimli kitap.

 

Kurda Dönüşen Kardeşim pek tatlı bir depresyondan, stresten kurtarma hikayesi. Evet evet kurtulma değil kurtarma… Bu açıdan bir iyilik, uzatılan bir el, kardeşlik hikayesi de diyebiliriz.

“Kardeşim Virgina günün birinde kendini kurtmuş gibi hissederek uyandı” diye başlıyor hikaye ve daha ilk cümlede olayın ortasından dahil oluyoruz kurguya. Yazar lafı hiç dolandırmadan anlat(tır)maya başlıyor. Kitap boyunca kardeşin kendini kurtmuş gibi hissettiği her yerde kurtmuş gibi çizilmiş bir kız çocuk silueti de bizi iyice ikna ediyor. Ortada kurtmuş gibi bir kardeş var. Kurtmuş gibi hırlıyor, odadan dışarı çıkmıyor, kurt gibi yiyor.

 

Aynı odayı paylaştığınız bir kız kardeşiniz olduysa aslında kardeşinizin kurt gibi hissettiği zamanların hiç de çekilmediğini bilirsiniz. Fakat yazar bu durumdan bir çatışma değil, iyileşme/iyileştirme hikayesi çıkarmış. Kurt kardeşin bütün kaprislerini çeken (ezik bir tavırla değil tabi), onun iyi hissetmesi için çözümler arayan, en sonunda onu konuşturup yine derdine kendi dermanını söylettiren bir kardeşle çok tatlı bir metin çıkmış ortaya. Virginia’nın kendini en iyi hissedeceği yeri onun ayağına getiren Vanessa sayesinde, kurt kızımız kendini daha iyi hissetmeye başlıyor ve normale dönüyor.

O “kötü hissetme” ile bütün eve sirayet eden mutsuzluğu, huzursuzluğu yazar çok güzel anlatmış. Uzun uzadıya değil, birkaç cümle ile. Haliyle böyle durumlarda yangına körükle gitmek yerine, iyileştirmek, şifa olmak için çalışmak aynı zamanda kendimize de, ailenin bütününe de yapılan bir yatırım.

Bir ruh halinden…

..diğerine değişim.

 

 

 

 

 

 

 

Kitabın resimlerini İsabelle Arsenault çizmiş. Metinle, kurguyla çok yakıştırdım ben çizimleri. Morallerin bozuk olduğu kısımda karanlık çizimler, koyu renkler; moraller yükselince canlanan renkler vs ile metni bütünleyen bir resimleme olmuş. Duyguyu kesinlikle aktaran, kitabı tamamlayan çizimler…

 

 

Virginia Wolf

Ya da “Kurda Dönüşen Kardeşim”

Yazan: Kyo Maclear

Resimleyen: İsabelle Arsenault

Çeviren: Gözdenur Çağlayan

Hep Kitap, Mart 2017

Trackbacks/Pingbacks

  1. Üzüntü Kapını Çaldığında-Çocuklar Okuyor - […] Boşluk’u ve de Kurda Dönüşen Kardeşim’i, Bir Problemle Ne Yaparsın kitaplarını getiren bir eser var masada: Üzüntü Kapını […]

Bir Cevap Yazın

%d blogcu bunu beğendi: