Ağacın En Tepesinde

Bazı bileşimler herhangi bir kitap için baştan artı puan oluyor. Ağaç ve çocuklar aynı kitaptaysa mesela, bu böyle. Çay ve arkadaş sohbeti varsa mesela, o da öyle, hangi mevsim olursa olsun fark etmez, beni heyecanlandırır. Bu kitapta da heyecanla, sevgi ile, hatta aksiyon ile, hangi mevsim olursa olsun mutlu mesut yaşayan iki kardeş var. Ağacın En Tepesinde yaşıyorlar pek eğlenceli ve güzel. Fakat sonra merdivenlerini alıyor iki aç kunduz ve mideye indiriyor. Ah özgürlük! Çok sevilen o ağaç birden yaşlı ve sıkıcı geliyor bizim kardeşlere. Belki de ah mecburiyet mi demeliyiz? Ağacın en tepesinde hapis kalınca, bütün o sevdikleri şeyler ne kadar farklı bir hale bürünebiliyor.

Küçükken, muzun her eve rahatça girmediği yıllar, bir aile dostumuzun hanımının sağlık sorunu nedeniyle her gün muz yemek zorunda olduğunu öğrenmiştim. Çocuk aklım önce oh ne güzel dedi. Zaten zengin aile, hem de her gün muz yiyor. Fakat sonra düşününce bu iş çok sıkıcı göründü gözüme. Bal yiyen baldan bıkar demiş ya atalarımız… Hayatın bu cilvelerini seviyorum. Duruma ve şartlara göre ne kadar çok değişebiliyor her şey.

Çocuklar bir süre sonra bu sıkıcı hapishaneden kurtulmanın yolunu buluveriyorlar. Sonra ne oluyor dersiniz? Evet, tekrar o “sıkıcı ağaca” dönmek istiyorlar. Kendi iradeleri ellerinde olunca, nasıl da tekrar değişiveriyor sevdiklerimiz. Biraz büyük çocuklarla görecelilik üzerinden de harika bir okuma sağlayabilir.

Yetişkinlere not: Kaçan kovalanır sözünü bir de buradan okuyun. Ya da fazla naz aşık usandırır sözünü…

Kitabın resimleyeni de yazanı da aynı isim Margaret Atwood. (Hani çok meşhur distopik romanın yazarı, Damızlık Kızın Öyküsü’nün. Evet, dizisi de var). Yazan diyorum ama sahiden hem metin yazarı hem de kitabın ilk sayfasında anlattığı gibi, baskı maliyeti düşük olsun diye eliyle yazmış bütün kitabı.

Meraklısına önerebilirim, şimdiden iyi okumalar.

Ağacın En Tepesinde

Margaret Atwood

Çeviren: İlknur Özdemir

1.Basım Mayıs 2015

Kırmızı Kedi Çocuk

5+