Babamın Timsahı
Doğrusu epey eğlenceli dakikalar geçirdim Babamın Timsahı kitabını okurken. Eh, bu cümleden sonra bir ama bekleniyor değil mi? İşte geliyor… Kitap çok eğlenceli ama dili biraz, nasıl desem, argo, kabalık içeriyor. Olay örgüsünde de aynı kabalığı, fazla rahatlığı görmek mümkün. Tabi bizim kültürümüze göre. Yok Amerikan filmleri ile çok aşinaysanız yahut çocuğunuz aşinaysa, çok daha rahat karşılayabilirsiniz bu metni…
Baştan alalım… Nicholas’ın babası bir gün bir timsah edinir. O tam olarak, her şeyi şakaya vuran, ciddi olamayan, aklı bir karış havada babalardan biri. Öyle olmasa evcil ve OTÇUL bir timsahı olabilir mi zaten?
Adı: OTÇUL
Eve timsah gelmesi ile işler daha da renklenir bu aile için. Tüm hikaye OTÇUL ve çıkardığı sorunlar etrafında dönüyor aslında. Tabi bu esnada aile ve komşuluk ilişkileri üzerine de epey detay yakalıyoruz ama işte onlar ebeveynlerin seveceği türden değil pek.
Mesela komşulara “huysuzlar” deniyor, “çok aptal göründükleri” söylendiği gibi bir de “cüce cin” gibi lakaplar takılıyor… Bütün gün odasında mini bilardo oynayan bir Büyükanne var ve pek de sevilmiyor gibi. Babanın ‘aptallaşması’ ‘deli’ olarak nitelendirilmesini de söylemek lazım. Üstelik adamcağızı çeşitli mevzularda ve tabi ki timsahın evden gitmesi konusunda ikna etmek isteyen anne, dolapta kilitli bırakıyor tüm gece. Şartlarını kabul etmedikçe de çıkartmıyor.
Üst üste yazınca daha feci gözüktü. Yine de ifade etmeliyim ki çok eğlenceli, sürükleyici bir metin. Takdir sizin.
Şimdiden iyi okumalar.
Babamın Timsahı
Yazan: Jeremy Strong
Resimleyen: Nick Sharrat
Çeviren: Ezgi Akın
Nemesis Çocuk, Kasım 2013
93 sayfa
yok yok ben epey bi ürperdim 🙂