Pezzettino: Bir Bütün Bin Parça

İnsan büyüdükçe kendini keşfediyor. Minik bir bebek ellerini, parmaklarını keşfediyor, kendinin parçalarını. Biraz daha büyüdükçe bir ailenin parçası olduğunu, bir toplumun bir görüşün… keşfediyorsun. İnsanın kendini tanıma süreci biraz da nereye ait olduğunu, neyin parçası olduğunu keşfetmekle, konumlandırmakla ilgili.

Peki başlı başına insan, sadece bir parça mıdır? Hem bir parça hem de bir bütün değil midir? Tek başına, her şeyiyle bir bütün. Koskaca kainatın içinde bir toz zerresi kadar bile değilken, gönlünde koca koca kainatları barındırabilecek yine insan değil midir? Küçük alemdir o.

Pezzettino –İtalyanca parçacık anlamına gelip “petsettiino” olarak okunurmuş- Elma Çocuk tarafından ülkemizde yayınlanan bir okul öncesi kitabı. Az metin, sade ve büyük resimler. Karton kapak ve büyük boyutlar. Elimdeki 3. Baskısı.

Pezzettino –yazıldığı gibi okunuşu da güzel aslında- bir küçüğün (çevresindekilere göre küçük) kendi bütününü arama hikayesi. Etrafına bakıp ben acaba neyin parçasıyım diye soruyor. Fakat ne uçan, ne tırmanan, ne yüzen büyüklerin parçaları eksik. Öyle ya eksik olsa nasıl yapsınlar onca işi…

En sonunda bir bilge yol gösteriyor Parçacık’a. Ve bu tür kitapların aslında yaş sınırlaması olmadığını gösteren bir sonla kendini keşfediyor Pezzettino.

Bu hikaye Mesnevi’den bir beyti hatırıma getirdi:

“Şeker parçası olduğunu anladığında bilirsin ki şeker dükkanına aitsin.” 4/368

İnsan hem bir bütün hem bir parça. Ailenin, toplumun, bir milletin parçası. Huyu ile de bir bütün ve bir parça. Erdemlerin farklı oranlarda kendinde vücut bulduğu bir karışım bütünü o. Hem de şekerden bir parça kimi, kimi turşudan.

Pezzettino okul öncesi ve ilkokul çocukları için okunabilecek güzel eserlerden biri. İyi okuyuculardan bir parça olmanız dileğiyle.