Güven Abi

Pek tatlı bir hikaye okudum az önce, Güven Abi. Gözlük takmak istemeyen miniklere ithaf edildiği için dikkatle okumaya başlamıştım. Sonra huysuz, aksi, mutsuz bir güve ile karşılaştım. Evet o mutsuz güve, Güven abi. Güven abi, bir kelebek olmayı hayal etmiş. Fakat kozasından çıktığında kahverengi kanatlı tüylü bir güve olduğunu görünce epey mutsuz olmuş. Böylece aksi birine dönüşmüş. Üstelik en sevdiği şey de küçük kelebekleri korkutmak, onlarla uğraşmak olmuş.

Buna rağmen bizim Güven abi, bir gün, küçük bir kelebek görür, hem de ağlarken. Ben ağlatmadımsa, neden ağlıyor bu minik diye düşünür. Ve konuşmaya başlarlar. Güven abinin, sarı küçük kelebeğe ekşimik, küflü limon, küçümen vb ifadelerle hitap etmesine bayıldım. Cümleler ilerledikçe, sarı miniğe duygusal olarak daha yaklaştığını fark ettiriyor okuyucuya. En sonunda küçük de kendi ile gözlüklü kabak demesiyle ikili gülmeye başlıyor. Bu nokta aslında ikisinin de sorunlarını çözdüğü nokta muhtemelen.

Güven abide, küçük bir kelebeğin sorununu çözerken, kendi sorununu da çözen bir karakter görüyoruz. Yıllar önce bir tanıdığım demişti, başkalarına yardım ettikçe, kendi sorunlarım küçülüyor diye. Psikoloji de doğruluyor bunu. Güven Abi kitabı da 🙂

Şimdiden iyi okumalar. Yakınlarınızda kendi kanatlarından (gözünün rengi, boyu, saçlarının şekli) veya gözlüklerinden memnun olmayan birileri varsa, onlara da okuyabilirsiniz.

Güven Abi

Yazan: Alkım Özalp

Resimleyen: Nesibe Çelebi

İthaki Çocuk, Haziran 2020

4+