Meleklere Benzerler
İbrahim Sadri: – Sayın Zarifoğlu, sizi çocuklara (da) dönük çalışmalarınızla tanıyoruz. Şiirleriniz var, kitaplarınız var. Daha çok “büyükler için” yazan biri olarak neden “çocuklara da” yazmayı istediniz?
Cahit Zarifoğlu: – Büyüklere yazmaktan bıkmış olamam tabii.Fakat neden çocuklar için de yazılmasın? Sonra ben edebiyatta bir çok alanı denemekte olan bir insanım. Şiir, günlük, öykü, roman,sohbet gibi. Çocuklara yazmanın, yazmak dediğimiz dehşetli olayı kolaylaştıran bir yanı da vardır. Acılarını azaltıyor. Yazar kendini biraz daha rahat hissediyor. Çocukların safiyeti ve günahsızlıklarından gelen bir rahatlık bu. Belki de büyüklerin çekişmelerle dolu dünyasından bir kaçış. Sonra çocukların eleştirilerine daha rahat katlanabilirsiniz. Sözü döndürüp dolaştırmazlar. Birkaç cümle söylerler. Beğendim veya beğenmedim derler. Olağanüstüleri hemen kabul ederler. Buna rağmen mantık kopukluklarını hemen fark ederler. Fakat bunların hepsi bir yana çocuklar henüz kâfir ve mü’min diye ayrılmamışlardır.Hepsi mü’mindir. Böyle meleklere benzeyen bir cemaat için yazmak harikulâde bir şey değil mi?
Selâm, Mayıs 1986
Cahit Zarifoğlu, Konuşmalar
