Mutsuz Taş Ustası
İki Japon masalını içeren bir kitap var bugün elimde. Masalları bir kez daha severek bitiriyorum kitabı. Hem söyleyeceğini net söylüyor ama bir yandan da dolandırarak söylüyor. Parmak sallayıp öğüt vermek yerine, parmağıyla işaret ediyor. Masalların dili ne kadar keyifli, temiz, dolambaçsız…
Neyse, masal güzellemesi ile bitirmeyeyim yerimi. Mutsuz taş ustası Haru, dağdan taş yontar, taşlardan heykel yapar ve satarak geçinir. Bir gün “gözü açılır” ve heykellerinden birini zengin birinin evinde görür. Zengin olmayı diler. Çünkü öyle olunca mutlu olacağını sanır. Fakat ordan oraya, o dilekten bu dileğe, Haru yine taş ustası olarak bulur kendini. Hem de mutlu taş ustası…
Ve Anansi var ikinci masalımızda… Kısa ve tombul bacaklı örümcek Anansi. Biraz tembel, yemek pişirmeye üşeniyor. Karnı acıktıkça arkadaşlarına yemeğe gidiyor. Fakat birgün herkesin yemeği henüz pişmemiş oluyor ve ne oluyorsa o gün oluyor. Anansi’den sonra bütün örümceklerin –sanırım- bacakları ince ve uzun oluyor J
Masalların sonunda kıssadan hisseyi de vermiş yazarımız.
Kitap ince, kolay okunuyor ve kendini sevdiriyor. Değerler eğitimi ilgililerine özelikle ses edelim…
Şimdiden iyi okumalar.
Mutsuz Taş Ustası
The Unhappy Stone Cutter- A Japanese Folktale
Yazan: Charlotte Gullain
Resimleyen: Steve Dorado
48 sayfa, 4+
Beyaz Balina Yayınları, 2020
