Acıkmadım ki!

Rebecca Cobb, “Acıkmadım ki!” kitabı ile yine bize eğlenceli, dingin bir okuma keyfi sunuyor.

Ne zaman bir anne sohbeti duymak zorunda kalsanız, muhakkak konu buraya gelir: Benimki hiç yemiyo! Kime göre? Sana, bana göre mi, yoksa bir çocuğa göre mi? Hani genel bir ölçüye göre midemiz, gerçekten de avucumuz kadarsa, eyvah o peşinde “Yeee! Yeee!” diye koşturulan çocuklara. Nasıl alsın midesi, o kocaman köfteyi!

Anneler kızmasın bana. Çocukların elinden tutarak, hemen kitabımıza geçiyorum: Acıkmadım ki! Kitap, çocuklara acıkmaları için hem fırsat veriyor, hem de yiyeceklerin güzelliklerini fark edelim diye, onları başka gözlerden görmemizi sağlıyor.

Acıkmadım ki!

 

Tam işinin/oyunun en önemli yerinde, küçük kahramanımızı annesi yemeğe çağırır. Kahramanımız kibarca meşgul olduğunu söylese de emir büyük yerden! Naçar gidilecek, oturulacak o sofraya. Ama “acıkmadım ki!” diye düşüne dürsün küçük, birden ortaya çeşitli misafirler çıkıverir. Aralarındaki sohbet de pek güzel.

Ayı, timsah ve kurt, insan yemez miydi?

Yüzlerdeki ifadeler okumaya nasıl bir derinlik katıyor, değil mi…

Hayır efendim, hayır. Hepsi de küçük kızın önündeki yiyeceklere bakmaktadır, iştahla. Biri ondan, diğeri şundan derken bitiriverirler. Sen sağ, ben selamet. Anne sofradaki her şeyi küçük kızı yedi zannederek mutlu, küçük kız yemek zorunda kalmadığı için sevinçli.

Ta ki, akşam olup da, midesi “ben pek mutlu değilim” sesleri çıkarana kadar. Sonucu tahmin edersiniz. Artık acıkmadım ki diyen biri kalmamıştır.

 

Çizimleri ve dili ile Rebecca Cobb yine sevdiriyor kendini. Açıkçası benim için Tuhaf Bir Gün hala birinci sırada. “Acıkmadım ki!” de listede elbet. Zaten Türçe’de kaç kitabı var ki, liste yapıyorsun diye sormayın. Üç tane kitap da, ilk üç sıralaması için yeter de artar bile.

Şimdiden iyi okumalar.

 

Acıkmadım Ki

Yazan ve Resimleyen: Rebecca Cobb

Çeviren: Sevgi Atlıhan

İş Bankası Kültür Yayınları, 32 sayfa

2016